معنی جامه، عبا

حله

حله

حله

بالا پوش قدیمی

بالاپوش قدیمی

بالاپوش، جامه، ردا

ریماز

عبا. [ع َ] (ع اِ) عباء. رجوع به عباء شود.

(عَ) [ع. عباء] (اِ.) جامه گشاد و بلند و جلو باز با آستین های کوتاه.

جامۀ گشاد و بلند که روی لباس‌های دیگر به دوش می‌اندازند،

بالاپوش

بالاپوش

Cloak, Gown

عباءه

(اسم) پوششی است از پشم و جز آن که جلوش شکافته است و بر روی لباس پوشند، روی پوش گشاد و بلند پشمی یا نخی که در میان پیش باز است و دو سوراخ در طرفین دارد که دستها را از آن بیرون آورند و طبقه روحانیون و جز آنان آن را بر دوش اندازند، گلیم خط دار.

122